Teşekkürler Polonya!

Devam....

Evet uzun zaman oldu.....

Araya giren mesafeler biraz hafızamı zedelemiş olabilir ama özet geçecek kadar hatıram mevcut hala. Emirle başlayan bu maceram hiç beklenmedik bir şekilde devam ediyordu. Uzakta yaşıyor, okuyor iseniz en büyük sıkıntınız sevdiklerinizden uzak olmanız olacaktır. Orada geçirdiğim zaman süresince beni en zorlayan şey bu olmuştu. Bildiğim tek birşey vardı ki Emir benim ailem olmuştu. Başlarda birbirimizi yeni tanıyan iki farklı yabancı olsakta zamanla birbirimizi koruyup kollayan iki insan oluvermiştik. Nereye gitsek, ne yapsak hep birbirimizi düşünerek hareket ediyorduk. Polonya o kadar çılgın bir yer ki, kampüsün içerisinde sabah 9 da içmeye başlayan öğrenciler düşünün...... Yolda çişini yapan, eğlencenin onlardan sorulduğu kuşkusuz insanlar.... Bir o kadarda soğuklar bu ayrı konu. Her hafta gittiğimiz eğlence mekanları ve partiler ile uyum sağlıyorduk Polonyaya. Birde benim yurt meselem vardı tabi. Birbirimizi kuzen diye tanıtarak yurt değişim işlerimizi kısa sürede halledip aynı yurda yerleşmiştik.... Teknik olarak Emir'in tekli odasına el koyup, onu ikili odaya şutlamıştım ama yinede beni sever kendisi...... Gelelim konunun en güzel ve sıcak kısmına. Komşularım. Gamada kalıyor iken ( eski yurt) yandaki oda arkadaşlarım ile o kadar iyi anlaşmıştım ki, ayrılmak beni aşırı üzmüştü. Bana hazırlanan kahvaltılar ve tarhana çorbalarını asla unutmayacağım. Yeni yurdumunda bana kazandırdığı komşularımı asla unutumam. Onlar hakkındada örnek verebileceğim çok şey var tabikiiiii. Mesela odalarının dağınıklığı ve benim onlara temizletme çabam, film gecelerimiz ve sabaha karşı uyumalarımız veya koridordaki cam yanı sohbetlerimiz, Avrupa turumuz, yemek pişirmelerimiz,kaytarmalarımız falan falan..... He birde sarhoş olmalarımız ,hasta olmalarımız var. Odama ıhlamurlar mı gelmedi, önüme yemekler mi getirilmedi. Buraya yazarak anlatamadığım daha birçok şey... Günler hızla geçiyordu. Festivaller,tatiller derken kendimizi derslerle boğuşuk vaziyette bulmuştuk. Bizde herşeyi başaracak güç olduğundan hepimiz bu süreci en güzel şekilde atlatıp dönemi bitirmiştik. Kimi zaman birlikte sabahladık, kimi zaman birbirimize fikir,moral verdik. Bir Erasmus ancak bu şekilde ,bu kadar güzel bir şekilde sona erebilirdi. Teşekkürler Erasmus, teşekkürler Polonya. Hayatıma bu kadar güzel insanlar soktuğun için, önümü görmemi sağladığın için. Karşıma Emir'i çıkardığın için. Onu herhangi biriyken, hayatım yaptığın için. TEŞEKKÜRLER.