Daha mutlu

Alışıyordum. Alışıyordum yavaş yavaş. Önümdeki 4-5 günüm odada, izole edilmiş bir şekilde geçmeye başlamıştı. Gerek yoktu ama öyleydi işte. Napıyorum ben? Neredeyim? sendromu.Derkeeen tanıştım onlarla. Benim ilk Türk arkadaş grubum.  Oda arkadaşım Ege'nin erkek arkadaşı ve oda arkadaşları. Daha oradaki hayatım ile ilgili ne yapacağıma karar bile vermemişken bir hevesle ilk arabamı aldım. Sanki çoook gerekiyormuş gibi dediğinizi duyar gibiyim. O günden sonraki 3 ayım refah içinde geçti sayesinde.... İşe alışmaya başlamıştım,yavaş yavaş çevre yapıyordum falan. Sanırım o zamanlarda yaşadığım ilk aksiyon İspanyol pasaportu  ile bir eğlence mekanına girmekti. O günden sonra nerede olduğumun, anı yaşamam gerektiğinin bir kez daha farkına varmıştım. İlk haftalar yaptığım yegane şey çalıştığım Resort'un arazisini keşfetmek, biraz dışarıdaki göle gitmek falan olmuştu. İşte tamda o zamanlarda kaçırmıştım Chicago'daki Coldplay konserini... İçimde yaradır hala. Olsun be gölü gezdim bende ....
Her gün birileriyle tanışır, işi daha iyi öğrenir olmuştum. Nihayet o gün gelmişti. Sınava girecektim ve cankurtaran olacaktım!. O zaman tanıştım onlarla. Tayvanlı arkadaşlarım. Suyun altında su geçirmiyor diye fotoğraf çekmeye çalıştığımız Iphone 7'yi , her daim yanımda bulundurduğum üzümlerimi, aralarından birinin her fotoğraf çekildiğimizde üstünü çıkarmasını, Really???? dememi komik bulup dalga geçmelerini asla unutamayacağım sanırım. Maceralarımız,anılarımız tabiiki bunlarla sınırlı değil, daha anlatacak çok şeyim var.. Türk grubumla mutfakta yaptığımız ilk yemek, tavuk sote! Benim ısrarımla mırın kırın ederek mikrodalga yemeklerine bir süre ara verme kararı almışlardı ama sonrasında da hallerinden gayet memnun görünüyorlardı. Her akşam batak atmaya başlamıştık. Nerede mi? Mucizevi icadımızla tanışın... Dolaplarından söktükleri rafı, ters çevirdikleri iki çöp kutusunun üstüne koyduklarında adeta kumar masası icat etmişlerdi. Bir gün Downtown'a gittik ve orda Vintage fotoğraf çekildik!. Bir başka deneyimdi benim için itiraf etmeliyim. İlk defa o tarz bir yerde, eski kıyafetlerden giyip fotoğraf çekilmiştim. Birazda cankurtaranlıktan bahsedeyim. Herkesin söylediği aksine zayıf ve minyon bir tip gayet cankurtaran olabilir. Misal ben. 4 aylık çalışma tecrübeme göre gereken tek şey ''cesaret''. Fazla tehlikeli kaydıraklar ve havuzlar yoktu tabi ama bizde bir şeyler öğrendik. Gördüğüm tombul popoların haddi hesabı olmasada sanırım yazın en eğlenceli işini yapıyordum ve bunu çok seviyordum! Anlattığım tüm bu aşamalardan sonra kendime gelen bu ekstra özgüven ve gurur duymuşluk hissi pahabiçilemez. Devamı gelecek....