2024, 3 days ahead…

Ben hep cok sansli olduguma inandim. Ne yasarsam yasiyim hep ogrendigimi dusundum. Anin tadini cikardim. Deli gibi agladim, guldum, sinirlendim. Bunlar hep benim hayatimin bir parcasiydi. Hayatima giren her insan bana bir sey kattigi gibi goturdude. Yine de dolu dolu yasadim hayatimi, dibine kadar.

2023 cok sancili gecti. Sanirim en umutsuz oldugum, en dibi gordugum yildi diyebilirim. Boyle zamanlara ihtiyacimiz var biliyorum ama yinede hic bu kadar kenara sikismis, caresiz hissetmemistim. Cevremden cok kendimi sorguladigim gunler gecirdim. Neden buradaydim? Nereye gidiyordum? Degmismiydi? Aldigim kararlarda yaniliyormuydum?

Cok fazla 2023 uzerinden konusmak istemiyorum cunku her sene suprizlerle dolu. Bu sene yapabileceklerimi dusunup seneye kendimi bambaska bir yerde bulabilirim. Sadece potansiyelimi kaybetmekten, daha dogrusu burada potansiyelimi gerceklestirememekten korkuyorum. Bunu bugun derste bir arkadasimdan duydum. Izledigi videoda bu konudan bahsedildigini soyledi ve ben simdi dusundugumde benligimin arka planinda bundan cok etkilendigimi dusunuyorum. Ne istiyorum? Cok paralar kazanmak mi? Ailemi mutlu etmek mi? Sirf prestijli diye mimarlik okumak mi? 

Bu yil; “Ben ne istiyorum?” Asil soru bu olacak. 2024 bana sans getirmesin. Huzur ve pozitiflik getirsin istiyorum. Ben potansiyelimi biliyorum ve su ana kadar ki yasantimda zaten sansli oldugumu, belkide sansi kendimin yarattigini bildigimden dolayi sadece ve sadece huzur ve pozitiflik diliyorum.

2023 yilinda cok fazla negatiflik yasadigimi, arkadaslik iliskilerimin belkide aile iliskilerimin bile bundan etkilenmis olabilecegini dusunuyorum. Olaylara bakis acimi tamamen degistirmek degil ama ekstra negatiflikten kurtulmak istiyorum bu sene. Daha pozitif olmak ve sonuna kadar savasmak istiyorum.Sikayet etmek yerine kabullenmek istiyorum. Suclamak yerine affetmek istiyorum. Yargilamak yerine empati kurmak istiyorum. Mantigimin saygi kurallarinin onune gecmemesini ve adaletli  secimler yapmam konusunda bana yol gostermesini istiyorum. Asik olmak degil, sevgimi korumak istiyorum. Gerekirse “ayna” olmak istiyorum. 

Yakin zamanlarda bir dizi izlemeye basladim. Aslinda o diziden bahsetmek istemiyorum ama cok kisa deginecegim. Dizi iki ayri kulturlerden ailenin bir araya gelmesini anlatiyor. Bir aile muhafazekar, diger aile daha toplumun “modern” olarak adlandirildigi kesim. Bu dizide her iki tarafinda asiriligini gordum diyebilirim. Ilerleyen bolumlerde bu ailenin cogu ferdi birbirlerine karsi olan onyargilarini yikiyor. Bir sahnede: bazen senin ayna olman gerektiginden bahsediyor. Bu karsi tarafi anladigimizi ve saygi duydugumuzu, ayni sekilde bizlerinde bu anlamda fedakarlik yapabilecegi, adim atabilecegini gosteriyor. Heh tam bu noktada kendime sunlari dedim, her zaman ben hakli degilim. Evet mantigim oyle soyleyebilir ama bazen herkesin dogrusu farklidir.Sirf kendi dogrumuzu savunuyoruz diye ne yargilayabiliriz nede yargilanabiliriz. Ogrenmek sonsuzdur, ogrenebiliriz. 2024 yilinda daha fazla ogrenmek,caba gostermek ve anlamak istiyorum. Maddelerimden biri olan”arkadasini iyi sec” maddesini vurgulamak adina yazdim bu paragrafi…

Gelelim bu seneni maddelerine;

1-Borclarini ode

2-Okula geri don

3-Is bul

4-Spora basla

5-Her ay iki kitap bitir

6-Giderlerini dusur

7-Aileni getir

8-Arkadaslarini iyi sec

Son maddeyi su an ekliyorum.

8-Kendini tani

Happy new year Idil. Iyiki varsin….

Bu sene

Senin senen olsun.

Toplumsal normlar

 Bugun konusacak seylerim var. 

Okula araba ile gitmeye basladim ve neredeyse 2 saat suruyor :) sabah 7 de kalkiyorum ;) Evet araba kullaniyorum zaten bu cok ilginc bir sey olmamali ama yinede her gecen gun daha fazla independent olmaya calisiyorum. Bazen oyle zamanlar geliyor ki benligini unutuyorsun. Birine veya herhangi bir seye baglaniyorsun. Son zamanlarda bunu kirmaya basladim. Zaten bir seylere cesaret ettikce daha cok sevk duymaya baslamaz miyiz? 

Bir yandan da bu aralar beni endiselendiren dusunceler olmaya basladi. Surekli bir yetemiyormus hissi. Ne yaparsam yapayim sanki kimseyi memnun ve mutlu edemiyormusum gibi. Geriye baktigimda aslinda basardigim o kadar cok sey var ki, neden kendimi olumsuzluga yoneltiyorum bilmiyorum. Burada hayat kurmak, bir seyleri elde etmek sipsak olmuyor malesef. Keske olsa. Bunlari bilerek buraya geldim ve hala cabaliyorum. Genel olarak mutlu muyum? Evet oldukca. Turkiye ile karsilastirdigimda belki seneler sonra elde edebilecegim yasam kalitesine sahibim. Bunu tercih ediyor muyum? Evet. 

Hala zamana ihtiyacim var biliyorum ve toplumun bize dayattigi normlardan da kurtulamiyorum. Ailemin, ozellikle annemin duygusal olarak yaklastigi noktalar var ve bu bazen beni uzuyor. Cevremde herkesin aile kurdugu, coluga cocuga karistigi durumlara sahit oldukca bana karsi beklentileri artiyor. Bilmiyor ki herkesin dogru zamani farkli. Herkesin hikayesi farkli ve buna saygi duymak zorundayiz. Tek basima geldigim binlerce kilometre uzakta olan bu ulkede, tek basima bir hayat kurdum. Her seyin cok daha guzel oldugu zamanlarda gelecek. Bu surecte baski altinda hissediyor olmak beni psikolojik olarak yipratiyor. 

Umuyorum beni, cabami anlar ve daha anlayisli olmayi basarirlar. 

Peace out! :)

Geri Dondum.

 Nerede kalmistik?

Uzun zaman oldu buralara ugrayali. Cok sey degisti, degisiyor. Su anda siradan bir dil okulunun bir sinifindan bunu yaziyorum. Yanimda deniz urunlerinin fotograflarini isimlerle eslestiriyorlar. Simdi merak ediyorsunuzdur bu asamaya nasil geldin :D Beklemede kal. Anlatacak cok sey var. 

MArch ogrencisi iken dil okuluna donus hikayem geliyor. Sen ki Moshe Safdie ile tanis sonra okulu degistir. Hayat iste.. 

Bundan tam 1 sene once istedigim okul olan BAC icin bir basvuruda bulundum. Burslu olarak girmek icin her yolu denedim. Nitekim 2 aylik basvuru surecim ve akabinde gelen karin sancilari sonuclandi ve basvurdugum ilk ve tek okuldan burslu olarak kabul aldim. Tam o sirada tasinma sorunsali ve bununla beraber degisime gittigim birkac sey daha vardi. Bunlarla basa cikmak beni strese sokacak sanmistim ama her sey o kadar purussuz ilerlediki. Yeni ev, yeni is, yeni insanlar, yeni okul, parlak gelecek. En yakin arkadaslarimla sonunda daha sakin bir muhite tasinmistik. Bu 1 sene icinde o kadar inisli cikisli anlar yasadim ki, kendimi cok sorguladim yanlis mi yapiyorum diye. Uykusuz geceler, odev yetistirme cabasi, siniftakilere yetisme cabasi, finansal sorunlar, beklentiler. Bogulmak uzereydim. Sosyal medyada her sey guzel gidiyordu belki herkesin gozunde ama aslinda cok farkliydi. 1 sene boyle gitti. Evde isler bekledigimiz gibi gitmiyordu, anlasmazlikla cikmaya basladi, finansal olarak yetebilmek icin cok calismamiz gerekiyordu ve bu bizi yormaya basladi. Tam bu siralarda birkac kere trafik kazasi atlattik. Bu demek oluyordu ki arabanin degismesi gerekiyordu.  Yeni araba aldik ve var olan arabayi elden cikardik.Evet bu dogru… Turuncu kaplumbagaya elveda…. Cok agladim… 

Araba degistikten sonra bir muddet rahat yasamaya odaklanmis, cok para biriktirmeye firsat bulamamistim. Yani bu demek oluyor ki cok calisiyordum ama okul,ev, araba ve diger giderler tum kazancimi sifira indiriyordu. Bu da ekstra stres sebebi halina geldi. 1 sene sonunda artik okulu tum diger seyler ile idare edemedigimi farkettim ve bir sureligine birakmaya karar verdim. Tamamen birakmak degil sadece bir sureligine dondurmakti istedigim. Bir konudan bahsetmeyi unuttum. Calistigim yerin bana sponsor oluyor olmasi. Bu demek oluyor ki bir seyleri elde etmeme cok az kaldi. Tabiki her sey ayni anda ayni purussuzlukte ilerlemiyor bu sebeple benimde bir secim yapmam gerekiyor. Birini elemek. 

Tekrar basa donmem gerekirse, okulu 1 seneligine dondurdum. Kendime ne yapmak istedigime daha fazla odaklanip, daha rahat para biriktirebilecegim. Su anlik boyle dusunuyorum.

Evet bugune gelirsek, elma armut fotograflarini eslestiriyorum cunku sinavi salladim bilerek B2 seviyesine dustum. Daha uzun kalabilmek icin. Simdi de bu duruma katlanmak zorundayim.Eyy idil, sen ki presentationlar yapan, Harvardli hocalarin onune cikan kisi bunlara mi kaldin….

Hayatin ne getirecegini bilemiyorsun malesef. 

Boston’dan selamlar.

New York, you are bringing me down

Merhaba New York,

3 sene oldu sanırım görüşmeyeli. Hiç değişmemişsin, hala yoruyorsun beni. Bunun yanı sıra o kadar heyecan dolusun ki her köşen şaşırtıyor insanı.... 

Havalimanına indiğim ilk andan itibaren Alman bir kızla tanıştım, Kim. Frankfurttan aynı uçağa binmişiz. İlk gelişi olduğunu ve benim de onun ilk arkadaşı olduğumu söyledi. Hemen kaynaştık. İlk günüm biraz alışma süreci ile geçti. Got a new phone and a sim card tho :) Diğer günler genelde sabahtan akşama 35.000 adım atarak ve New York'u tam anlamı ile keşfetmek ile geçti. Kim ile takıldığımız zamanlarda oldu ama çoğunlukla yalnızdım. Tabi bisiklet işinde olan Türkler ile de tanıştım bu süreçte. Biri ile muhteşem bir rooftop'a gittik ve bu sırada kuzeni ile tanıştım. Böyle bir kafa yok! Umarım tekrar vakit geçirme fırsatımız olur her ikisi ile de. Pazar gününden itibaren günlerim CT da geçti. Yarın ise uzun zamandır beklediğim hayatımın ilk günü. Heyecan var mı? Sanırım biraz...... Buraya mümkün olduğunca bir şeyler karalamak istiyorum. Şu an aklımda kalan tüm detaylar zamanla zihnimden silinecek. Seneler sonra ansızın buraya baktığımda beni gülümsetecekler biliyorum.

Life is worth taking risks. 
Never give up.

27.07.2021 Things've changed

 Hello there,

O kadar çok şey oldu ki, nereden başlasam bilmiyorum. Tam bu tarihte Amerika vizemi almış bulunmaktayım. Aslında üzerinden biraz zaman geçti. Hafızamı tazelemem gerekiyor.....
Doğru, Amerikaya gidiyorum. İstifamı vermek üzere ekibim ile görüşme sağlayacağım. Mevcut işimden,evimden,ailemden ve arkadaşlarımdan aldığım radikal karar doğrultusunda ayrılıyorum. Heyecanlı olmam gerekirken aslında bomboşum. Herkesin ''hayatın bu kadar güzelken neden gidiyorsun? '' soruları o kadar çok gelir oldu ki, bunun cevabını bile veremez durumdayım. Bir şeyler için çabalamak, daha tatmin olacağım bir hayat yaşamak üzere bazı fedakarlıklar yaptım.

Stay tuned for the rest.....

Çoook Olmuş.

 :ok olmuş be.

 Son yazımın ardından söze yeniden başlamaya cesaret edeli. Tüm bunlar kolay şeyler değil tabi.. e bende hazır değilim. Kötünün iyisindeyiz diyelim. Aşılar olundu. Aile bireyleri güvende. Yasaklar kalkıyor. Maskelerden kurtulamadık ama bazı düşüncelerden kurtulduk bu süreçte. Tabiri caizse sırtımızdaki kamburdan kurtulduk, çabalıyoruz. Yeni umutlar, yeni heyecanlar beraberinde stres dolu, hayal kırıklığı dolu günleride getirdi. Genelde tersini daha sık söylerler.... Terfi almayı beklerken, üzerine hayalleri sıralamışken, bambaşka bakıyorken hayata hiç beklenmedik yollar çıkıverdi. Adı üstünde. Beklenmedik. Asla asla deme lafı bu cümlemin mükemmel bir özeti olurdu. Bu pandemi bana o kadar çok şey öğretti ki, hepsi de basit şeyler. Evren gerçekten bazı insanları hayatından çekiyor ki bir ders öğrenesin. Öyle de oldu. Bu yolda çok fedakarlıklar yapıldı ama hayal kırıklığı öyle ağır bastı ki... Gerçekten çok şey öğrendim. Her zaman kendimi insanları tanıyabilen, süzgeçten geçirebilen biri olarak tanımlardım ama son zamanlarda yaşadığım hayal kırıklıkları bana bunun bazen doğru olmadığını öğretti. Emeğini, senelerini verdiğin kişiler bile, sana tapsalarda canını acıtabiliyorlarmış. Galiba artık üzgün olmayı bırakıp sinirli olma moduna geçtim. Ondan bu vurdumduymazlık. Bu süreç sanılandan kolay geçti tabi öyle bir bezmişlik..... pasiflik ile mücadele sendromu kolay atlatılıyor hahahah. Psikologlara mı gidilmedi, irritabl bağırsak sendromu mu olunmadı, yenmemesi gereken besinler tüketilip narsist girişimlerde mi bulunulmadı, muay thai ile hayali varlıklar mı sevilmedi..... Neler neler,,,  Fazla uzatmaya gerek yok, bazı şeyler BİTTİ. Bazı insanlar BİTTİ. Şöyle bir bakınca diyorum ki İYİ Kİ bitti.

Gelelim diğer gelişmelere. Kariyer,kariyer,kariyer. Nedir bu kariyer herkesin dilinde? En çok para getiren mi, en çok mutluluk getiren mi? yoksa insanların nefesini kesecek bir buluş mu yapmak gerek. Amaç nedir mesela? 

MUTLULUK. 

Kiminle mutluysan onunla olmalısın. (bazen yeni tanıştığın biri senelerini verdiğin birinden daha fazla dokunuyor sana, denendi, tescillendi)
Nerede mutluysan, orada olmalısın. NE yaptığının bir önemi yok. O yüzden neden mimarlık yapmıyorsun laflarını duymak istemiyorum. Terfi işi de yattığına göre brand new bir kariyer planlamasına geçebiliriz öyle değil mi. Neticede mutlu olmaya çalışıyoruz. Hadi bakalım. Update ederim.


ps: Farkında bile değil tabi ama, bazen kendimle mücadele etmem gerektiğini hatırlattığın için teşekkürler b.y.



Caov.

2021- Pandemi free year as we all hopin'

 Ne çabuk geçiyor zaman. Belkide kontrol edemediğimiz yegane şey budur. Zamandır. Ne yazacağımı bile bilmiyorum aslına bakarsan. O kadar çok şey değişti ve değişiyor ki hayatımda bazen yetişemiyorum. Koşuyorum ama nefesim yetmiyor bazen. Her şeye yetişmeye çalışmak, mükemmel olmak ver hayatımın her sanıyesinde çabalamaktan o kadar yoruldum ki.Bugün de yılın ilk günü olarak geleneği sürdürmek adına aslında bir şeyler karalamak istedim. Kısaca, previously on Idils Life......Güzel şeylerden bahsedeceğim olabildiğince söz verdim kendime :) Geçtiğimiz yıl to do listimden birçok maddeyi silsemde benim için çok iyi geçmedi. Duygusal tükenmişlik, ankisiyete ve daha nice problemleri yaşadım ve bunu tek başıma atlatmaya çalıştım. Çok başarılı bir süreç olduğu söylenemez tabiki ama bir şekilde destek ile kontrol altına alabildim diyebilirim.  Dışarıdan mükemmel görünen ailem, ilişkim.... Her şey dışarıdan mükemmel görünüyordu. Bizler de çağımızın gerektirdiklerine göre insanlara hep hayatımızı kanıtlamaya çalışıyorduk. Yani öyleymiş aslında bunu farkettim. Sosyal medyada, normal yaşantımızda hayatlarımızı överek çevremizin gözüne sokmaya çalışmışız. Mükemmelleştirmişiz. Anı, anda yaşamak yerine fotoğraflamaya o kadar meraklıymışız ki yaşamayı unutmuşuz. Saatlerce telefonlarımıza gömülüp dışarıda öğrenilecek ve keşfedecek o kadar çok şey varken, başka hayatları takip eder olmuşuz. Bu yetmezmiş gibi kendimizi o kişilerle,hayatlarla karşılaştırıp sahip olduklarımızı beğenmez olmuşuz. Yıpranmışız, farketmeden yıpratmışız. Kendimize bir kural olarak benimsediğimiz ''yeni olan her şey misafirler içindir'' prensibi var birde. Eski olan şeyleri kendimize layık görürken, her şeyin en cafcaflısını başkalarına saklarız. Kendimizi değersizleştiririz. Buna bir son vererek başladım ben. Ben bu sene büyüdüğümü farkettim ve bunca zaman bu değişimden ne kadar korktuğumu, görmezden geldiğimi farkettim. Seneler geçiyor ve bizler büyüyoruz. Kaç yaşında olursak olalım büyümeye ve değişmeye devam ediyoruz. Seçimlerimizle, görüşlerimizle ve en önemlisi öğrendiklerimizle eski biz olmaktan çıkıyoruz bunu kabul etmek gerek. Aldığımız sorumluluklar, okuduğumuz bir kitap bile bizim gelişimimizin bir parçası haline geliyor ve bu çok güzel. Zevklerimizin değiştiği, vizyonumuzun genişlediği bir değişimden korktmakta ne? Spora başlamak, işe girmek, yeni bir dil öğrenmek, daha çok su içmek, kitap okumak benim to do listimin gerçekleştirdiğim maddeleri ve kendimle gurur duyuyorum. Hayatta bu kadar azimli ve özgüvenli olduğum için, hep daha iyisini istediğim için, istediğimi elde etmek için her türlü fedakarlığı yapacak biri olduğum için ve bazen üzüleceğimi bilsemde ''en doğru'' kararları aldığım için KENDİMLE GURUR DUYUYORUM. Çünkü en doğru karar iyi veya kötü karar değildir, iyi de olsa kötü de olsa senin kararındır. Kendi öz iradenle aldığın, yüzde yüz sana ait bir karar. Bundan birkaç sene öncesine gitsek sanırım bu yazdıklarımın benden çıktığına inanmazdım. Keşkeler veya iyikler bizi biz yapan şeyler. Bu yüzden kendi olumsuz yönlerimin farkında biri olarak, kendini eleştiren ve yer yer törpüleyen..... hayatını başkaları için yaşamayan, kendi kararlarını alabilen özgür bir kadınım ve buna aşığım. Evet bunca psikolojik savaşın yanında bir de pandemi gerçeği var. Bundan birkaç sene sonra çocuklarımıza anlatacağımız trajik bir dönem. gerçekten. Ne olursa olsun sağlık her şeyden önce gelir derlerdi bu kadar ciddiye almazdık. Defalarca karantinaya girdim, aileme sarılamadım bile ve bu yaşanan onca şeyin üstüne gelince ciddi yıkımlara sebep oldu. Kavgalar,hayal kırıklıkları, hayatından çıkanlar, hayatına girenler ve hayatından çıkardıkların. İnsanlar her şeyini anlat istiyor, dök içini ki ''her şey yoluna girecek'' desinler ve rahatlasınlar. Aslına birinin yanında olmanın çok yolu var, ben burdayım demenin. Sen anlat isterler ama tek ihtiyacının bir sarılmak olduğunun farkına varmazlar. Birini tanımak mesela, tanıdığını sanarsın ama hiç tanışmamışsınız oysaki. Yeni tanıştığın birinin seni daha çok anladığını görmek mesela. Güzel anlar paylaşmak birbirinizi anlamak değildir bunu farketmezsiniz. En üzücüsü de budur her yer anıyla doludur ama anılar blur olmuştur hatırlayamazsınız. 2020'den öğrendiğimiz şeyleri sanırım buraya sığdıramayız. Fakat 2021'den beklentilerimize yer verebiliriz. Kendini tanı. Ne istediğini başkalarının etkisi altında kalmadan haykır. Hayır demeyi öğren. Kendine güven, küçümseme karşılaştırma. Saygı, sevgi dolu ol.Merhametli ol. Düşünceli ol,empati yap. Kararlı ol.Daha çok dinle daha çok öğren daha çok paylaş daha çok YAŞA!. Eğer bunları yaparken mutluysan, bir şeyler doğru gidiyor demektir. Başarı için, aşk için belirlenmiş bir zaman yoktur. Biliyorum bu sene fazla beklentilerle geçti ama bekleme, tadını çıkar. 2021 sana mutluluk getirsin. To do listini bu sene de tamamlayacağını biliyorum çünkü ben sana güveniyorum. Bunları yazarken kendinden çok emin ve mutlusun bunu bil. Yeni başlangıçları seversin sen. Her şeyin mükemmel olması için kendini hırpalama, stres yapıp kendine zarar verme. Kimse için kendini sorgulama. Bırak seninle her şeye rağmen yürüyecek kişilerle, anlarla hatırla bu yaşlarını. Kimse için hayallerinden vazgeçme. Kendini sev. Aklında ne varsa yap.Sen eski sen değilsin, şimdi daha güçlüsün. Sana güveniyorum. 


DURRR
Sporu sakın bırakma! 💪
Terfi al ve yurtdışına çık artık ✈ 🗺


Birkaç süslü sözü de bırakıp yatıyorum, malum erken yatıp, erken kalkıyorsun artık ;)

''The universe fights for certain people to each other and takes people away from you so you can learn a lesson. Maybe the universe fights for heart breaks, for missed opportunities  for bad timing. And maybe the universe knows that those moments will show you your strength in ways that hope can't. Maybe it is within the losses that you truly find gratitude for what has stayed. Maybe it's through a darkened journey that we are taught to appreciate the warmth, how to chase the light. So maybe right now, this year, the universe is trying to teach us how to be thankful for everything that didn't work out in our lives.''