Toplumsal normlar

 Bugun konusacak seylerim var. 

Okula araba ile gitmeye basladim ve neredeyse 2 saat suruyor :) sabah 7 de kalkiyorum ;) Evet araba kullaniyorum zaten bu cok ilginc bir sey olmamali ama yinede her gecen gun daha fazla independent olmaya calisiyorum. Bazen oyle zamanlar geliyor ki benligini unutuyorsun. Birine veya herhangi bir seye baglaniyorsun. Son zamanlarda bunu kirmaya basladim. Zaten bir seylere cesaret ettikce daha cok sevk duymaya baslamaz miyiz? 

Bir yandan da bu aralar beni endiselendiren dusunceler olmaya basladi. Surekli bir yetemiyormus hissi. Ne yaparsam yapayim sanki kimseyi memnun ve mutlu edemiyormusum gibi. Geriye baktigimda aslinda basardigim o kadar cok sey var ki, neden kendimi olumsuzluga yoneltiyorum bilmiyorum. Burada hayat kurmak, bir seyleri elde etmek sipsak olmuyor malesef. Keske olsa. Bunlari bilerek buraya geldim ve hala cabaliyorum. Genel olarak mutlu muyum? Evet oldukca. Turkiye ile karsilastirdigimda belki seneler sonra elde edebilecegim yasam kalitesine sahibim. Bunu tercih ediyor muyum? Evet. 

Hala zamana ihtiyacim var biliyorum ve toplumun bize dayattigi normlardan da kurtulamiyorum. Ailemin, ozellikle annemin duygusal olarak yaklastigi noktalar var ve bu bazen beni uzuyor. Cevremde herkesin aile kurdugu, coluga cocuga karistigi durumlara sahit oldukca bana karsi beklentileri artiyor. Bilmiyor ki herkesin dogru zamani farkli. Herkesin hikayesi farkli ve buna saygi duymak zorundayiz. Tek basima geldigim binlerce kilometre uzakta olan bu ulkede, tek basima bir hayat kurdum. Her seyin cok daha guzel oldugu zamanlarda gelecek. Bu surecte baski altinda hissediyor olmak beni psikolojik olarak yipratiyor. 

Umuyorum beni, cabami anlar ve daha anlayisli olmayi basarirlar. 

Peace out! :)

Geri Dondum.

 Nerede kalmistik?

Uzun zaman oldu buralara ugrayali. Cok sey degisti, degisiyor. Su anda siradan bir dil okulunun bir sinifindan bunu yaziyorum. Yanimda deniz urunlerinin fotograflarini isimlerle eslestiriyorlar. Simdi merak ediyorsunuzdur bu asamaya nasil geldin :D Beklemede kal. Anlatacak cok sey var. 

MArch ogrencisi iken dil okuluna donus hikayem geliyor. Sen ki Moshe Safdie ile tanis sonra okulu degistir. Hayat iste.. 

Bundan tam 1 sene once istedigim okul olan BAC icin bir basvuruda bulundum. Burslu olarak girmek icin her yolu denedim. Nitekim 2 aylik basvuru surecim ve akabinde gelen karin sancilari sonuclandi ve basvurdugum ilk ve tek okuldan burslu olarak kabul aldim. Tam o sirada tasinma sorunsali ve bununla beraber degisime gittigim birkac sey daha vardi. Bunlarla basa cikmak beni strese sokacak sanmistim ama her sey o kadar purussuz ilerlediki. Yeni ev, yeni is, yeni insanlar, yeni okul, parlak gelecek. En yakin arkadaslarimla sonunda daha sakin bir muhite tasinmistik. Bu 1 sene icinde o kadar inisli cikisli anlar yasadim ki, kendimi cok sorguladim yanlis mi yapiyorum diye. Uykusuz geceler, odev yetistirme cabasi, siniftakilere yetisme cabasi, finansal sorunlar, beklentiler. Bogulmak uzereydim. Sosyal medyada her sey guzel gidiyordu belki herkesin gozunde ama aslinda cok farkliydi. 1 sene boyle gitti. Evde isler bekledigimiz gibi gitmiyordu, anlasmazlikla cikmaya basladi, finansal olarak yetebilmek icin cok calismamiz gerekiyordu ve bu bizi yormaya basladi. Tam bu siralarda birkac kere trafik kazasi atlattik. Bu demek oluyordu ki arabanin degismesi gerekiyordu.  Yeni araba aldik ve var olan arabayi elden cikardik.Evet bu dogru… Turuncu kaplumbagaya elveda…. Cok agladim… 

Araba degistikten sonra bir muddet rahat yasamaya odaklanmis, cok para biriktirmeye firsat bulamamistim. Yani bu demek oluyor ki cok calisiyordum ama okul,ev, araba ve diger giderler tum kazancimi sifira indiriyordu. Bu da ekstra stres sebebi halina geldi. 1 sene sonunda artik okulu tum diger seyler ile idare edemedigimi farkettim ve bir sureligine birakmaya karar verdim. Tamamen birakmak degil sadece bir sureligine dondurmakti istedigim. Bir konudan bahsetmeyi unuttum. Calistigim yerin bana sponsor oluyor olmasi. Bu demek oluyor ki bir seyleri elde etmeme cok az kaldi. Tabiki her sey ayni anda ayni purussuzlukte ilerlemiyor bu sebeple benimde bir secim yapmam gerekiyor. Birini elemek. 

Tekrar basa donmem gerekirse, okulu 1 seneligine dondurdum. Kendime ne yapmak istedigime daha fazla odaklanip, daha rahat para biriktirebilecegim. Su anlik boyle dusunuyorum.

Evet bugune gelirsek, elma armut fotograflarini eslestiriyorum cunku sinavi salladim bilerek B2 seviyesine dustum. Daha uzun kalabilmek icin. Simdi de bu duruma katlanmak zorundayim.Eyy idil, sen ki presentationlar yapan, Harvardli hocalarin onune cikan kisi bunlara mi kaldin….

Hayatin ne getirecegini bilemiyorsun malesef. 

Boston’dan selamlar.