Pişmanlıklarımdan asla pişman olmadım. Niye olayım ki? Hayat dediğimiz şey tamamen deneyimlerden oluşmuşken.... Bazen bir şeye üzülürüz, nedenini , neden olan kişiyi, kendimizi tartarız. Bir şeye seviniriz, sevdiğimiz şeyleri düşünürüz. Bunların hepsini deneyim yada pişmanlık olarak sonlandırmak kolay. Hiçbirimiz bunları deneyim olarak sonuçlandırmayız. Herşey bir deneyimdir oysa ki. Baktığımızda geniş pencereye, çok şey katar bize hayat. Sırf ağlamak için dram filmleri izleyen, hüzünlenmek için arabesk dinleyen çok arkadaşım var. Hayatlarına bakmadan, bazı şeyleri hissetmeye aç olanlar. Tüm bu açlıklar, doyumsuzluklar acaba iyi geliyor mu onlara?. Hayat yeteri kadar duygu yaşatırken bizlere, geniş pencereye bakamamak, bazı duygulara yetim olmak niye? Elde değil insanlar mum gibidir , yandığında çevresini aydınlatırken zamanla kendisinide tüketir....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder